Eindelijk bericht!

Hey iedereen!

Hehe, eindelijk hier dan het eerste bericht... Ik ben op het moment in Toropets, het stadje op ong 50 km van Bubonitsy, het dorpje waar ik verblijf. In Bubo is geen internetop het moment. Ik kan dus alleen vanuit Toropets berichten. Vorige week ben ik hier ook geweest, maar toen was het enige internetcafe dat er is gesloten. Vandaag dus de 2e kans.. Er gaat namelijk maar 1 bus per week deze kant op: op zondagochtend om 8.30u haha. Dus die kans moest ik natuurlijk grijpen!

Bubonitsy is een schitterend dorpje. Er woont maar 1 familie: die van Vladimir en zijn vrouw Natasja. De buren bestaan uit de ouders van Natasja, (Valentin en Svetlana) de oprichters en grondleggers van het project. Verder Sergei, de broer van Svetlana met zijn vrouw. En Valentin jr. (zoon van Sergei) met vrouw en kleine kinderen. Ik woon bij Vladimir en Natasja in huis. Zij hebben een zoon, Nikita van 22, en een dochter Katja van 24 jaar. Zij zijn af en toe thuis. Een gezellige boel, want iedereen is heel lief en Natasja zingt en danst al zorgend voor ons door het huis op oude Russische jaren '50 muziek. Goeie sfeer dus. Verder zijn er 3 katten, een hond en waren er 2 kwarteltjes. Helaas zijn deze de afgelopen dagen 's nachts door de katten opgegeten..

De omgeving van Bubonitsy is prachtig: 1 en al dennenbossen bedolven onder de sneeuw. Op 5-7 km lopen (ligt eraan of je het grootste gedeelte over de weg of in het bos door de diepe sneeuw aflegt) heeft Vladimir 1 tamme wolf in een verblijf zitten, midden in het bos. Sinds 1995 heeft Vladimir 71 wolven uitgezet, waarvan er slechts 15 tam waren. De wolvenpups krijgt hij voornamelijk van dierentuinen die ze niet meer kwijt kunnen en van jagers. Zoals het berenproject de berenjongen ook voornamelijk van jagers krijgt. Zowel met de beren als met de wolven lukt het door de manier van opvoeden en de wilde, uitgestrekte omgeving, ze in het wild uit te zetten. Alleen dit ene vrouwtje wil niet in het wild leven; Vladimir heeft haar 2x uitgezet, maar ze komt uit zichzelf terug. Voor toekomstige pups alleen maar heel goed, want ze bleek de afgelopen jaren een fantastische pleegmoeder te zijn. Ze heeft al vele wolvenpups grootgebracht.

Mijn werk hier is voornamelijk het tracken van wilde wolven in haar omgeving. En haar (miercoles heet ze) wat aandacht geven; ze is erg aan mensen gehecht en wil graag gezelschap. Dus iedere keer als ik in haar buurt ben, ga ik even het verblijf in om haar gezelschap te houden. Het is ook in haar belang dat ik in de gaten houdt of er wilde wolven in haar omgeving zijn. Deze tijd van het jaar trekken de wolvenpacks rond. Het is in het verleden wel eens voorgekomen dat een groep wilde wolven zich in de omgeving van het verblijf heeft gevestigd, en de wolf die toen in het verblijf zat heeft aangevallen. Tot nu toe heb ik 1 los wolvenspoor in haar omgeving gevonden, in de eerste dagen dat ik hier was. En afgelopen week een groep van 4 tracks op het ijs. Van Vladimir heb ik een gps systeem gekregen om de tracks mee te volgen en vast te leggen zodat hij ze kan bekijken als hij terugkomt. Op het moment zit hij namelijk in het noorden, bij de grens tussen Rusland en Finland genaamd Karrelea (weet niet of je het zo schrijft). Daar heeft 'ie 6 wolven zitten die door een hond, de zus van zijn hond, worden opgevoed. Iedere maand gaat 'ie er heen om te kijken hoe het gaat en vlees te brengen.

Uiteraard is het hier op het moment erg koud. Nu valt het mee; -15. Dat noemen we hier warm haha. Tot nu toe is het namelijk tussen de -25 en -30 graden geweest 's ochtends. In de middag stijgt het gemiddeld tot rond de -15. Zolang je je goed inpakt en vooral in beweging blijft valt het allemaal heel erg mee. Er staat namelijk amper wind, maar het sneeuwt uiteraard wel regelmatig. Ik hoorde dat ik geluk heb gehad; de 2 dagen voor ik aankwam was de 's ochtends zelfs -37 graden. Maar goed, het bleek sowieso een avontuur om hier aan te komen. Ik hoop dat ik zometeen de foto's ook nog erop kan krijgen, dan kun je het zien. Vanuit Moskou ben ik met een groep Duitsers in een busje en een auto naar Bubonitsy gereden. We vertrokken om kwart voor 7 's avonds en om 2.15u waren we er bijna. Bijna, dacht ook onze chauffeur. Enthousiast gaf 'ie wat extra gas.. En ja hoor: toen lagen we met het busje in de sloot haha. Alles ok, niemand gewond. Uitstappen, vuurtje maken op de weg terwijl Vladimir gebeld werd die hulptroepen stuurde. Wassili van het berenproject kwam ons samen met Nikita met auto's van IFAW redden en om 4 uur konden we dan lekker ons bedje induiken.

De eerste week ben ik voornamelijk met de Duitse groep mee gegaan om de omgeving te verkennen en sporen te ontcijferen. Dat blijkt lastiger dan gedacht in zulke diepe sneeuw! Vaak is het spoor zo diep dat niet eens te onderscheiden is of het gaat om hoeven of een pootafdruk. Je moet dus vooral naar de lengte van het dier en de manier van lopen kijken wat het is. En hopen dat je uitwerpselen of, nog beter, prooiresten vind. Tot nu toe de eerste wel, de 2e niet.
Ook ben ik de eerste week met Vladimir op pad geweest. Hij heeft me kennis laten maken met Miercoles en mijn eerste wolvenspoor in de omgeving laten zien. Dit was de 2e dag. Toen we terug thuis kwamen ben ik mijn bed ingedoken haha. Aan de combinatie van de kou en Vladimirs' moordende tempo moest mijn lijf ontzettend wennen de eerste week. Je kunt ook geen hele lange dagen maken; de zon komt om 9u op en gaat om 19u onder. Je moet dus rond een uur of 18, uiterlijk 18.30u uit het bos zijn. En uiteraard koel je snel af; tussendoor even rustig ergens gaan zitten om te rusten, wat te eten en een kop thee te drinken is er niet bij. Dan moet je in de sneeuw gaan zitten en omdat je niet beweegt koel je snel af. Na een hele dag in het bos te zijn geweest (gemiddeld 15km gelopen) is het genieten van Natasja's kookkunsten (of op het moment die van Chantal, een Franse vrouw die heerlijk kan koken) en naar bed. Gemiddeld slaap ik hier dan ook zo'n 9 uur per nacht en heb dit ook echt nodig. Geen eindeloze feesten met vodka dus! Dat was alleen de avond dat de groep wegging. Volgens mij heeft Vladimir wel 5 keer een toost uitgebracht op de wolven haha. De andere avonden drinken we heel burgerlijk een kop thee na het eten; met al die actieve dagen kan mijn lijf er ook echt geen alcohol bij gebruiken.

Toen de groep Duitsers weg was bleven ik en Caroline over; een Duitse meid van 20. We zijn een paar dagen in een huisje in het bos verbleven om dicht bij Miercoles te zijn en verder te kunnen tracken naar wilde wolven. Fantastisch! Vuur maken, water kwam recht uit de rivier en 's avonds is er verder geen licht buiten dus de sterrenhemel is prachtig mooi.
Een mooie gelegenheid om mijn skills weer eens te testen, want zonder vuur werd het verrekte koud! Gelukkig ging het alle ochtenden en avonden goed :D.

De komende weken ga ik ook weer wat dagen in de cabin verblijven. Dan kan ik wat verder het bos in en meerdere tracks op 1 dag volgen. Caroline gaat zich wat meer bezig houden met de verzorging (zoals eten geven) van Miercoles. Ik zal dus veel tijd alleen in het bos doorbrengen de komende 2 weken, waar ik een vaste route volg en bijhoud wat ik tegenkom. Als ik verse wolf of lynxsporen vind ga ik ze volgen voor zover dat gaat (de wilde omgeving laat dit niet altijd toe) en die zet ik in de gps zodat Vladimir straks weer nieuwe data heeft.

De weekenden zijn wel 'vrij'. Dat wil zeggen, zaterdag is hier wat bij ons vroeger zondag was: dan is alles dicht en relaxt iedereen. En zondag geef ik mijn lijf wat rust, lees ik lekker een boek en maak ik een wandeling met Chantal, Natasja en /of Caroline. En alhoewel het leven hier misschien in de ogen van sommigen 'primitief' is: dat valt best mee. Het huis heeft 3 vuurhaarden, die tot diep in de muur doorlopen waardoor het huis goed verwarmt wordt. En nog zo'n heerlijke Russische traditie: iedere familie heeft een eigen sauna! En niet een klein hokje in huis, nee een apart huisje in de tuin. Met een omkleedruimte en een sauna/wasruimte. Iedere zaterdag ga ik dus met de dames lekker relaxen in de sauna, heerlijk!

Wat een lang, warrig verhaal he.. We zijn hier in Toropets met zn 3en vandaag. En in dit ene stadje, met dit ene internetcafeetje is ook nog eens maar 1 computer hahaha. Dus ik moest ff hard doortypen en hoop dat ik niet te veel vergeten ben. Vast wel, maar als ik hier volgende week weer ben zal ik het aanvullen. Ik ga nu proberen of ik nog wat foto's op de website kan krijgen.

Bedankt voor jullie reacties op mijn vorige berichtje! Ik hoop ze volgende week of over 2 weken hier ook weer te lezen. Dat is namelijk zo-ongeveer mijn enige contact met de buitenwereld op het moment! Natasja en Vladimir hebben wel een tv, maar zoals dat gaat hier in Rusland is in ongeveer 80% van het dagelijks nieuws
Poetin te zien. En dat Whitney Houston overleden is. Dat dan weer wel.. Maar voor de rest heb ik geen idee. Hoe is het in NL? Is er al een elfstedentocht geweest?? Hahaha ik lees het graag!

Verder Eef schat een fijne verjaardag vandaag! Als ik terugben kom ik je snel opzoeken in Berlijn!

Hoop dat met jullie alles goed gaat!

From Russia with love,
Reni