De Amazone

Wat gaat het toch weer snel allemaal... Wat heb ik allemaal gedaan en meegemaakt tussen Belem en hier?

Op het moment ben ik in Manaus, een stad die me veel beter bevalt dan ik van te voren had gedacht. Het hostel waar ik zit, ligt pal naast het plein met het prachtige Opera Theater. Het plein is prachtig omgeven met bomen en een mooie fontein in het midden. Naast de restaurantjes is er een karretje waar ze Tacaca verkopen. Een ongelooflijk lekker soepje (waar ze gelukkig ook een vegetarische versie zonder garnalen hebben) met Jambu bladeren en Tucupi; een bouillon met wilde maniok. Een echte Amazonische smaakexplosie! En wat het nog sfeervoller maakte: naast het karretje staan twee rijen bankjes tegenover elkaar waar ze aan het einde een groot scherm hebben geplaatst. Iedere avond zenden ze een ander live concert uit van een Braziliaanse muziekant of bent. Dus onder het genot van goede echte Braziliaanse muziek zit je dan aan het plein onder de bomen van je smaakexplosie te genieten. Heerlijk :) Ook op het plein zelf is het fijn om tegen het einde van de dag rond te hangen. Meestal is er wel iemand muziek aan het maken en je kunt er lekker mensen kijken.

En misschien wel het beste van alles: omdat het carnaval seizoen is, wil het theater zichzelf wat meer promoten en heeft daarom bijna iedere avond een gratis optreden, of voor hooguit een tientje. De avond dat ik terug kwam uit de jungle ben ik naar een gitaarconcert geweest met een groep mensen. 15 gitaren, 1 drummer en een zangeres. Het gebouw is schitterend van binnen; prachtige pilaren en plafondschilderingen. Wat een gelukstreffer dat we daar gratis van mogen genieten! Vanavond is er weer een gratis concert waar ik heen wil: een Jazz orkest uit de Amazone.. Ik ben benieuwd!

Om even terug te komen op 'de jungle;' ik heb meerdere tochten ondernomen op verschillende plaatsen. Vanaf Belem ben ik in 2 nachten en 3 dagen met de boot naar Santarem gegaan. (zie foto's) De boot zou om 18u vertrekken. En dus voeren we stipt half 9 de haven uit op weg naar Santarem. Het was saaier dan ik dacht op de boot; van te voren hadden een heleboel mensen gezegd dat het supergezellig is omdat iedereen er bij de bar op het bovendek een feest van maakt, maar op deze boot bleef iedereen angstvallig bij zijn/haar hangmat en was er verder weinig gezelligheid onder de mensen. Mijn geluk was dat ik op de boot zat met Yasemin uit Duitsland en Manon uit Frankrijk. We hadden elkaar in het hostel in Belem al gezien en kwamen elkaar op de boot weer tegen. Wij hebben het met zijn drieën gelukkig wel gezellig kunnen maken en de stok kaarten dat ik mee had genomen voor de momenten dat je je verveelt kwam goed van pas!

Erg grappig op de boot was de manier waarop je vers fruit en andere etenswaren kon kopen: onderweg kwamen kleine motorbootjes naar de boot toe en knoopten hun bootje aan onze boot vast. Dan klommen ze met hun handelswaar de boot op en begonnen te verkopen. Zo heb ik mijn eerste paranoten (ook wel Braziliaanse noten) recht uit de vrucht gegeten. (Overigens echt een harde noot om te kraken!) Later leerde ik van Bata dat dit ook het lievelingskostje is van de armadillo en zag ik zijn nest plus leegegegeten paravruchten onder de enorme Paraboom in Floresta Nacional do Tapajos.

Eenmaal in Santarem aangekomen wilden we alledrie meteen door naar Alter do Chao. Met de bus is dat ongeveer 'een half uur vanaf Santarem' en dus kwamen we vijf kwartier later aan in Alter do Chao. :) Van een man in het hostel in Belem hadden we de tip gekregen naar hostel Don Preguica (de luiaard) te gaan. Dat was zeker een goed idee; Andre en Guillermo, twee vrienden die samen in een busje door Brazilië zijn gereisd en besloten hebben samen dit hostel op te zetten, waren superaardig en hebben ons met van alles geholpen en meegenomen naar allerlei plekken. Ze hebben het hostel pas drie maanden geleden opgezet en willen er een zo leuk, gezellig en mooi mogelijk hostel van maken. Dus hebben we mee gebrainstormt over ideeën voor verbeteringen en Andre wil graag uitstapjes gaan organiseren. Dan moet er natuurlijk nog wel even verkend worden; en dus mocht ik gezelllig in het busje mee om Bella Terra te gaan verkennen: het tweede stadje dat Henry Ford (na Fordlandia) heeft gesticht op een kwartiertje rijden van Alter do Chao om een rubberplantage op te zetten. Ook heeft Andre een fantastische gids voor me geregeld toen ik graag naar het nabij gelegen Parc Nacional Floresta do Tapajos (FLONES) wilde.

Deze gids, Bata, is geboren en getogen in het natuurgebied waar hij woont, dat nu een beschermd nationaal park is. Hij woont er zeker niet alleen; hij en zijn vrouw Socorree hebben maar liefst 14 (!) kinderen en minstens 10 kleinkinderen. Deze wonen niet allemaal meer thuis, maar er hangt altijd een grote groep mensen rondom het huis. :) Bata is de volgende in de rij gidsen met wie ik op pad ben geweest, die alleen Portugees spreekt. Dus dat was wederom een uitdaging, maar wel een hele leuke. Het is een man met humor die langzaam en geduldig praat en checkt of ik begrijp wat ik zeg. En niet alleen dat: tijdens onze eerste wandeling door het bos werd ik meteen overhoord over de (veelal medicinale) bomen die hij op had genoemd haha. Of ik ze herkende en of ik me de naam nog herinnerde. Opletten dus!

We kwamen ontzettend veel wildlife tegen in de buurt. Niet alleen tijdens de tocht in het bos, waar we spinapen, neusberen en diverse vogels hebben gezien. (En sporen van de jaguar!) En tarantula's. Bata kende een aantal holen waar deze leven en wilde ze graag aan me laten zien. Ik hou er niet van als gidsen dieren lastig gaan vallen voor mijn plezier, maar Bata heeft het diepste respect voor zijn omgeving en pakte een sliert van een palmblad en legde dat voor het hol. Door ermee heen en weer te bewegen komt de tarantula naar buiten om te kijken wat er voor zijn hol gebeurd en had ik de kans dit prachtige dier van dichtbij te zien. Twee verschillende; prachtig! Om mij van een gezonde terugkeer te verzekeren, nam Bata even een momentje om van een boomwortel een mooi vlechtwerk om mijn hoofd te maken. Na me uit te leggen dat de geest van het bos o.a. in de wind zit, zette hij het vlechtwerk op mijn hoofd met de woorden 'protectao de Indio.' Op die manier draag je het bos zowel mee op je hoofd, als in je hart.

Zoals ik eerder zei beperkte de dieren zich niet tot het bos, maar kwamen ze ook dicht bij huis. Toen we terugkwamen bij het huis kwamen Bata's jongste dochters naar ons toe met de mededeling dat er tijdens onze tocht een cobra in de tuin was gesignaleerd. Nieuws dat Bata zeer serieus nam, aangezien een jonge cobra hem ooit bijna het leven heeft gekost. De littekens van de tanden staan nog in zijn enkel gegroefd. Leuker is dat er een familie spinapen in de boom in de tuin leeft. De laatste avond zat een gedeelte van de familie precies boven de plek waar de hangmatten tussen de bomen hangen. En dus heb ik een uur lang in de hangmat de dieren in de boom kunnen bekijken. Toen ik de volgende ochtend om vijf uur op stond om de bus terug te nemen, trakteerden ze me nog even op een oorverdovend concert om hun aanwezigheid aan te kondigen. Fantastisch!

Tussen de foto's is ook de Iguapo; flooded forest te vinden. Deze begint net onder te lopen, want het regenseizoen is net begonnen. Aan het einde van het jaar staat het droog. Tijdens deze tocht testte Bata nog even mijn moed (zijn gevoel voor humor..) door voordat we gingen zwemmen me te vertellen dat op de bewuste plek een anaconda leeft, me zijn litteken van de cobra beet te laten zien en het geluid van een jonge kaaiman op zoek naar zijn moeder te imiteren. Zo, en nu gaan we lekker zwemmen! Uiteraard heb ik me niet laten kennen. ;)

Terug in Alter do Chao was het carnaval. Manon was inmiddels naar Manaus afgereisd, maar Yasemin was na een uitstapje naar Fordlandia ook teruggekeerd in het hostel en met Andre, Guillermo, Eder (collega leraar middelbare school van Guillermo) en de Venezolaan Carlos en Australische Sandy hebben we er een feestje van gemaakt. Voornamelijk bij het hostel; Carlos en sandy werkten tegen kost en inwoning in het hostel en maakten eten en caipirinhas om te verkopen. Het hostel ligt namelijk naast het plein waar het feest wordt gevierd, dus dat bleek de perfecte locatie. Af en toe doken we zelf het feestgedruis in om daarna terug bij het hostel elkaar verder met meel te bekogelen en caipirinhas te drinken haha. De muziek was trouwens heel gezellig, het deed me denken aan Rowwenheze haha! Van die echte ouderwets gezellige feestmuziek. En als iedereen elkaar dan met pakken meel ondersneeuwt en met scheerschuim besproeid is het feest natuurlijk helemaal compleet. Ik werd zelfs nog de polonaise in getrokken, die doen ze hier ook haha!

Na het carnaval besloot ik dat het tijd was om verder te gaan. Ik had ondertussen aardig wat van Alter do Chao gezien; er is 1 berg waar we met z'n vieren op zijn geklommen en samen met de Spaans/Zweedse Viktor heb ik een dag een kayak gehuurd en zijn we het meer opgegaan. Heerlijk om in de warme regen te kayakken! Leuk detail: langs het strand aan de overkant van het meer wandelde op z'n dooie gemak een neusbeertje! Die liet zich niet afschrikken door ons, maar was wel verdwenen toen we aan land waren. :)

Vanaf Santarem ben ik wederom de boot opgegaan op weg naar Manaus. Op de ochtend van aankomst raakte ik aan de praat met een Argentijns koppel en samen gingen we op zoek naar een hostel. Zij vertrokken meteen weer voor een jungletour, georganiseerd vanuit het hostel waar we zaten. Ik besloot eerst nog wat meer rond te kijken. Ook in Alter do Chao had ik al een en ander vergeleken, maar er zijn zoveel touroperators die tochten vanuit Manaus organiseren, dat het bijna onmogelijk is te weten welke de goeie is. Reviews op tripadvisor werken wel, maar dan moet de betreffende organisatie natuurlijk wel reageren op je mail... Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen naar Juma Lake te gaan, ten zuiden van Manaus. Morgen vertrek ik namelijk naar Presidente Figueiredo, ruim 100 km ten noorden van Manaus. Dus dat leek me wel een mooie afwisseling. Het was een leuke ervaring, maar was mij allemaal wat te toeristisch. Ik verbleef in een drijvende lodge, waar boven op het land nog een hele dormitory bij bleek te horen en waar dus veel mensen in pasten. Iedere dag kwamen en gingen er mensen en werd het al snel duidelijk dat het voor de gidsen moeilijk was te onthouden wie nou wat al had gedaan. Als je bepaalde dingen wilde doen, moest je dus je mond open trekken.

Gelukkig had ik blijkbaar een goeie move gemaakt door me op de eerste ochtend al kritisch uit te spreken naar de baas van het gebeuren. Hij liet mensen bij de lodge naar piranhas vissen om ze vervolgens met half uitgescheurde kieuwen en uitploppende ogen van de haken weer terug te gooien. Vind ik niet bepaald verantwoord, maar goed ik heb dat zogenaamde 'sportvissen' dan ook nooit begrepen (en zal dat vermoedelijk ook nooit doen). Daarnaast bleek ik de enige vegetariër, dus vanaf dag 1 was de baas er steeds als de kippen bij om te vragen of ik alles had wat m'n hartje maar begeerde. Ik denk dat ie door m'n opmerking over het vissen bang was voor een slechte recensie op internet o.i.d. aangezien ze volgens mij niet veel mensen over de vloer krijgen die kritisch zijn... Dus toen ik navraag deed over de mogelijkheid om meerdere nachten in een hangmat in de jungle te slapen i.p.v. in de lodge kon dat uiteraard geregeld worden... En toen de twee Italiaanse meiden waarmee ik buiten het kamp in de jungle sliep (een zeer spannende ervaring met nachtelijke ontmoetingen met dieren!) de baas erop wezen dat we weinig les hadden gehad in overlevingsstrategieën in de jungle, gingen we meteen met een gids terug de jungle in en liet hij ons zien van welke boombast je touw kunt maken, uit welke takken je water kunt halen enz.

Op de ochtenden die we in de jungle sliepen werden we wakker gemaakt door brulapen. Om ons heen zaten -de ene dichterbij dan de andere- maar liefst vier families die op elkaar reageerden en van zich lieten horen. Wat een ongelofelijk geluid! Zo indrukwekkend! Mijn nachtelijke ontmoeting was trouwens vermoedelijk met een armadillo. Ik weet het niet zeker, want ik kom hem voor de dichte begroeiing niet goed zien. Maar we hebben elkaar goed laten schrikken haha. Ga je 's nachts je hangmat uit om te gaan plassen, schiet er ineens met veel kabaal vlak naast je iets weg. Er waren al meerdere armadillo's langs ons gelopen, aangezien ze 's nachts actief zijn en op zoek gaan naar eten. Dus ik denk dat het er nog 1 was die me met mijn hart in mijn keel weer terug naar mijn hangmat stuurde haha. Ook heb ik de meest prachtige vogels gezien en gehoord (waaronder ara's, diverse -grote- ijsvogels en de mooie tiger heron!) en de zogenaamde 'screaming bird' die een heel apart geluid maakt. En in het water waren regelmatig zowel de roze rivierdolfijn als de grijze dolfijn te zien. (Sorry, de specifieke soort weet ik zo even niet zeker.) En kaaimannen! Soms heel dicht bij de boot zowel in het water als op de kant.

Naast de uitleg die ik van Bata al had gekregen over medicinale bomen, heb ik ook hier nog een hoop bijgeleerd over dit onderwerp. Zo is er bijvoorbeeld een boom waarvan je de bast kunt koken (Caravanauba) en als je dat water drinkt beschermt je dat tegen malaria. En kun je van de Acai boom niet alleen de besjes gebruiken, maar ook de wortels drie dagen laten weken en dan het water drinken tegen bloedarmoede. De grond bevat namelijk veel ijzer, waardoor de wortels rood worden en veel ijzer bevatten. En van de Itauba boom heeft het beste hout om kano's van te maken.

En zo ben ik ondertussen alweer 3,5 maand in Brazilië! Presidente Figueiredo wordt mijn laatste halte in Brazilië, want vanmorgen heb ik een kaartje gekocht voor de boot (de snelle van 36 uur, niet die van 6 dagen!) naar Tabatinga, een zusterstad van Laeticia in het zuidpuntje van Colombia. De 25e stap ik de boot op. Ik heb dan de 90 dagen die je in Brazilië als toerist mag blijven dik overschreden, maar als het goed is betaal je 10 reais per dag... (Ongeveer 2,5 euro) en dat betaal je niet als je weg gaat, maar de volgende keer dat je terug komt haha. Dus dat scheelt voor nu weer ff. :)

Ik heb het enorm naar mijn zin gehad in Brazilië en nu kijk ik enorm uit naar Colombia! Van het originele plan om centraal Amerika te zien blijft denk ik niet veel over, omdat ik ook voor Colombia de tijd wil nemen. Dus dat wordt de volgende reis.. :D
De komende tijd zal ik proberen uit te vogelen hoe je via je iPad foto's online zet (ik ben ZO goed met dat soort dingen....) want ik heb deze reis enorme pech met fototoestellen... De laatste foto's van mijn fototoestel staan nu online, ook bij de voorgaande verhalen, dus check ze als je zin hebt.

De volgende reis schrijf ik jullie toe vanuit Colombia! Tot dan!

Besos!
Reni